Losy

Losy

Źdźbła trawy splątane jak ludzkie losy

Jeszcze zielone, ale już niebawem

Zżółkną, zwiędną, opadną na ziemię

Teraz wciąż korzystają z porannej rosy

Skrzące się w świetle promieni słonecznych

Krople, spływają jedna za drugą

Jak kolejne dni, miesiące, lata

Życia człowieka.

Jak trawa człowiek więdnie

Żółknie, chyli się do ziemi

Nie odrodzi się niestety na wiosnę

Jak trawa.

14.9.2020 r.

Inspiracją do napisania tego wiersza było urocze zdjęcie Katarzyny Katishy Winters. Dziękuję Jej za zgodę na wykorzystanie go tutaj.