Burza

Grzmot przetoczył się nad głowami,

wyrwał nas z zasłużonego snu.

– Boję się – powiedziałaś

i wtuliłaś się w moje ramię.

Razem patrzyliśmy w okno

łowiąc oczami błyskawice,

które cięły niebo

wyganiając z nas resztki snu.

Okryłem Cię i głaszcząc

szeptałem – Cicho, jestem.

Zakryłem ci oczy,

zamknąłem w ramionach.

Ranek po burzy budził nas

namolnym śpiewem ptaków.

Ubrałaś się szybko,

Wyszłaś bez słowa.

Dlaczego?