Wahanie

Wahanie w szarych oczach
czy on jest tym wybranym,
któremu może darować
siebie, swoją miłość i ciało,
czy może mu zaufać,
czy nie zrani, nie porzuci?

Jeszcze się boi, nieśmiało
trzyma dłoń na ramiączku,
widzi błaganie w oczach
i niemą prośbę o to
by zrobiła tylko ten jeden
malutki ruch dłonią
i powierzyła mu
swoje piękno, siebie.

Jeszcze nie wie
czy się na to odważy…

Inspirację do wiersza stanowiła akwarela autorstwa pani Danuty Aptacy. Zdjęcie obrazu pochodzi ze strony Małgosi Żebrowskiej i umieszczone zostało za zgodą autorki, za co dziękuję.